Το κρακ εμφανίστηκε το 1983 στην Αμερική. Είναι προϊόν της επεξεργασίας της υδροχλωρικής κοκαϊνης με κάλλιο και αιθέρα. Είναι δέκα φορές πιο δυνατό από την κοκαϊνη και σαν παράγωγό της , είκοσι φορές φτηνότερο. Ετσι, έγινε προσιτό στις λιγότερο ευκατάστατες τάξεις το "άπιαστο όνειρο" της κοκαϊνης, και για το λόγο αυτό ονομάστηκε και "κοκαϊνη του λαού".
Κυκλοφορεί σε πλακίδια (σαν μικρά σαπουνάκια) κι έχει το "πλεονέκτημα" ότι καπνίζεται  με το τσιγαριλίκι, το "joint" των Αμερικανών. Ενα μικρό κομματάκι τοποθετείται μέσα στο τσιγάρο ή σε μια γυάλινη πίπα, που συνήθως έχει καπνό και μαριχουάνα ή επάνω σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο το οποίο θερμαίνεται και εισπνέονται οι ατμοί του.
Αρκούν από 30 έως 60 δευτερόλεπτα για να επενεργήσει στον εγκέφαλο και η επίδρασή του διαρκεί μόνο γύρω στα 10 έως 12 λεπτά. Σχεδόν αμέσως δημιουργούνται στο χρήστη φοβερές οπτικές και ακουστικές ψευδαισθήσεις. το χειρότερο δε απ' όλα είναι ότι δημιουργεί εξάρτηση από την πρώτη κιόλας δόση, κάτι που κανένα άλλο ναρκωτικό δεν είχε "πετύχει" μέχρι τώρα. Ετσι ο χρήστης, εξαρτημένος από την αρχή, αναγκάζεται κάθε φορά να παίρνει μεγαλύτερη δόση. Η υπέρβαση της δόσης (overdose) προκαλεί παραλήρημα, σπασμούς, κώμα και παράλυση, με κατάληξη το θάνατο, που έρχεται πολύ γρήγορα και απρόσκλητα.