ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ [1]
Στην πλατεία κάθε μέρα πλατεία, γίνεται χαμός 
Γυρίζουνε ταινία ελεύθερη είσοδος
Δυο junkια κι ένας κλέφτης 
Και τρεις αλλοδαποί κι ένας αλήτης γέρος
Με ύφος πρωταγωνιστεί 
Κάτι συμβαίνει εδώ
Κοίτα και μην μιλάς 
Να' χεις τα μάτια πίσω
Θα γίνει τσαμπουκάς
Το θέμα είναι τα φράγκα
Τα νεύρα είναι πολλά
Η νύχτα μας μαγεύει 
Αστράφτει και ο σουγιάς
Εδώ δεν έχει αξία μανάρι μου η ζωή
Το μόνο που μετράει είναι μονάχα η στιγμή
Στην πλατεία κάθε μέρα παίζω από παιδί
Η μάνα μου ήταν σπίτι και ο γέρος στο γιαπί
Θυμάμαι ένα βράδυ που όλοι ήταν χάλια
Σπάγαν φαρμακεία, ήρθαν και τα κανάλια
Η γειτονιά φωνάζει, τι πράγματα είναι αυτά
Φοβούνται όλη τη νύχτα διακινούν ναρκωτικά
Που είναι η αστυνομία, που είναι ο Δήμαρχος
Ποιος είναι η εξουσία, που είναι ο Θεός
Ο Δήμαρχος κοιμάται, και η γυναίκα του βογκά
Και η αστυνομία τη χώρα κυβερνά.

ΕΚΣΤΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ [2]
Φάγαμε τα δύο τα φλας 
Μείναν άλλα δύο για μετά
Μια γκόμενα αόρατη πριν
Έκανε μετάνοιες στο μπαρ 
Η νύχτα τούτη είναι τρελή
Με γεμίζει φουλ πανικό
Κάτι μου τραβάει το στομάχι μου
Μου' ρχεται να κάνω εμετό
Βάλαμε σημάδι μια κάμπια στο κεφάλι
Με τον μίτο Αριάδνη ήρθαμε απ' τον Άδη 
Όταν επιστρέφω στη γη
Το κεφάλι μου με πονάει
Ρε μάνα σου λέω πως δεν πεινάω
Βρε παιδί μου δεν έχεις φάει
Θα πάω απ΄του Jimmy μετά
Θα είναι όλη η συμμορία
Θα πάμε να δούμε τα Μωρά στη φωτιά
Μια εκρηκτική συνουσία
Βάλαμε σημάδι μια κάμπια στο κεφάλι
Με τον μίτο Αριάδνη ήρθαμε απ΄τον Άδη.

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ (Πόρτες κλειστές)   [3]
Παίρνω ένα μυαλό
Τρύπες ν' ανοίξω προσπαθώ
Στο ατέλειωτο σκοτάδι
Παίρνω ένα λοστό
Τρύπες ν' ανοίξω προσπαθώ
Στο ηλίθιο μυαλό
Φτιάχνω και μια ζωή
Μα οδηγώντας την εκεί
Τελειώνει η φαντασία
Φτιάχνω και μια ζωή
Μα οδηγώντας την εκεί
Δεν βρήκε δρόμο για να 'ρθεί
Και οι εφιάλτες συνεχίζουν να κάνουν γεωτρήσεις
Στο χιλιοτρυπημένο από καταναγκαστικά έργα σώμα μου
Μα δεν ξέρω αν βγαίνει λύπη ή κρυφή χαρά
Γι' αυτό δεν ξέρω αν πρέπει να κλαίω ή να γελάω δυνατά.

ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ [4]
Σαν την αλήθεια που έμεινε μόνη
Σαν το μαχαίρι που σε σκοτώνει
Σαν το αμάξι που δεν έχει τιμόνι
Σαν την γυναίκα που ποτέ δεν τελειώνει
Ήρθες αρνάκι και φεύγεις σαν λύκος
φύγε πριν πάρω κάνα απότομο ύφος
Μη με κοιτάς μέσα στα μάτια
Με έχεις κάνει χίλια κομμάτια
Όταν η ανάγκη σου χτυπάει την πόρτα
Όταν σου έρχονται τα ζόρια τα πρώτα
Τώρα είναι αργά μικρό μου μαγκάκι
Βγάλτην κι απόψε ξαπλωτός στο παγκάκι
Όταν ένα παιδί δεν ξέρει τι θέλει
Όταν του δίνεις για να φάει απ' το μέλι
Τώρα είναι αργά για φωνές και γινάτια
Έχουμε γίνει όλοι χίλια κομμάτια.

ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ [5]
Χάνεις τον έλεγχο, φτάνεις στο τέλος
Είσαι μόνος σου πιο πολύ
Βλέπω τριγύρω σου όλο τα ίδια
Οι παραστάσεις σου- Μονοτονία
Τα χέρια δένονται, τα νεύρα τρέμουν
Το μόνο σίγουρο Μονοτονία 
Μέσα η κόρη μου σκοτεινιάζει
Δεν θα σου δώσουνε αυτό που θες
Σημαίες λάβαρα μας κυνηγάνε
Το χάρο κρύβουνε τα όνειρά μας.

ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ [6]
Τι θες από μένα, τι άλλο θες από μένα
Νύχτες και μέρες έχουν γίνει ένα
Τι θες από μένα, τι άλλο θες από μένα
Με το μυαλό θολωμένο και με τα νεύρα σπασμένα
Αγόρασα ξανά την ψυχή μου απ' τον Διάβολο
Την πλήρωσα ακριβά ή την πούλησα φτηνά
Χωρίς γιατί και πώς, ήμουνα παιδί
Ήμουνα τόσο μικρός
Τι θες από μένα, τι άλλο θες από μένα
Νύχτες και μέρες έχουν γίνει ένα
Τι θες από μένα, τι άλλο θες από μένα
Μου έχεις δώσει τα γκάζια και μου΄χεις κόψει τα φρένα
Νύχτες του αύριο μη με προσμένετε 
Εγώ δεν θα' ρθω πριν ξημερώσει
Καινούργια μέρα δεν θα υπάρχω
Νύχτες του αύριο κι αν με προσμένετε 
Άδικος κόπος , ήμουν μικρός
Μα δεν με χώραγε αυτός ο τόπος.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ[7]
Στην άλλη άκρη, στην Θεσσαλονίκη
Είχα έναν άσσο μέσα στο μανίκι
Η ζωή μου όλη ριψοκινδυνεύει 
Στο κέντρο της πόλης κάποιος με γυρεύει
Βαράνε κανόνια στο Ναυαρίνο
Πέρασαν τα χρόνια, μάνα τι θα γίνω
Η νύχτα πιάνει και με τυλίγει
Έφυγε και ο Γιώργος, μείναμε πιο λίγοι
Η αλητεία καίει την πλατεία
Στα μπαλκόνια όλη η αστυνομία
Η ησυχία παίρνει δρόμο για να φύγει
Η ουσία είναι μόνο το παιχνίδι
Με λούζει η πόλη με τις μυρωδιές της
Όπου κι αν κοιτάξω είμαι στις γωνιές της 
Είναι νύχτα τρόμου στην Θεσσαλονίκη
Δέκα μπάτσοι δέρνουν ένα πιτσιρίκι.

BLOW  [8]
BLOW UP, BLOW DOWN

ΜΑΙΡΗ [9]
Να΄την η Μαίρη η καημένη
Που είναι μονίμως καυλωμένη
Τώρα όλο ύφος και όλο νάζι
Μάνα όλη η γη αναστενάζει
Τώρα μένει πια με την μαμά της
Που προσέχει τα παιδιά της
Τώρα είναι σοβαρή κυρία
Όλα τα άλλα είναι πλέον ιστορία.

ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ (ΑΙΩΝΙΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ) [10]
Παράξενη ανησυχία μου τρυπάει το μυαλό
Ανόητες σιλουέτες, γεμάτες νόημα
Σχηματίζονται στα μάτια μου…
Γυναικεία κορμιά, ψεύτικες μαγικές εικόνες
Το μυαλό θέλει επικοινωνία μέσα απ' όλες αυτές τις σιλουέτες
Δεν ξέρω τίποτα, μπορεί και να φαντάζομαι
Αιώνιο αδιέξοδο.

ΣΗΜΕΡΑ [11]
Σήμερα, θ' ανοίξω το κουτί με τις μπογιές
Σήμερα, θα βάλω στην πόλη μας φωτιές
Σήμερα, θα ψάξω να σε βρω όπου και αν πάς
Σήμερα, θα βάψω την πόλη στο χρώμα της χαράς 
Αύριο, ίσως να μην υπάρχει αύριο.