.

δ:1 Μετα ταυτα ειδον, και ιδου θύρα ηνεωγμένη εν τω ουρανω, και η φωνη η πρώτη ην ηκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμου λέγων, Ανάβα ωδε, και δείξω σοι α δει γενέσθαι μετα ταυτα. 2 ευθέως εγενόμην εν πνεύματι. και ιδου θρόνος εκειτο εν τω ουρανω, και επι τον θρόνον καθήμενος, 3 και ο καθήμενος ομοιος οράσει λίθω ιάσπιδι και σαρδίω, και ιρις κυκλόθεν του θρόνου ομοιος οράσει σμαραγδίνω. 4 και κυκλόθεν του θρόνου θρόνους εικοσι τέσσαρες, και επι τους θρόνους εικοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοις, και επι τας κεφαλας αυτων στεφάνους χρυσους. 5 και εκ του θρόνου εκπορεύονται αστραπαι και φωναι και βρονταί. και επτα λαμπάδες πυρος καιόμεναι ενώπιον του θρόνου, α εισιν τα επτα πνεύματα του θεου, 6 και ενώπιον του θρόνου ως θάλασσα υαλίνη ομοία κρυστάλλω. Και εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσαρα ζωα γέμοντα οφθαλμων εμπροσθεν και οπισθεν. 7 και το ζωον το πρωτον ομοιον λέοντι, και το δεύτερον ζωον ομοιον μόσχω, και το τρίτον ζωον εχων το πρόσωπον ως ανθρώπου, και το τέταρτον ζωον ομοιον αετω πετομένω. 8 και τα τέσσαρα ζωα, εν καθ' εν αυτων εχων ανα πτέρυγας εξ, κυκλόθεν και εσωθεν γέμουσιν οφθαλμων. και ανάπαυσιν ουκ εχουσιν ημέρας και νυκτος λέγοντες, Αγιος αγιος αγιος κύριος ο θεος ο παντοκράτωρ, ο ην και ο ων και ο ερχόμενος. 9 και οταν δώσουσιν τα ζωα δόξαν και τιμην και ευχαριστίαν τω καθημένω επι τω θρόνω, τω ζωντι εις τους αιωνας των αιώνων, 10 πεσουνται οι εικοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ενώπιον του καθημένου επι του θρόνου και προσκυνήσουσιν τω ζωντι εις τους αιωνας των αιώνων, και βαλουσιν τους στεφάνους αυτων ενώπιον του θρόνου λέγοντες, 11 Αξιος ει, ο κύριος και ο θεος ημων, λαβειν την δόξαν και την τιμην και την δύναμιν, οτι συ εκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου ησαν και εκτίσθησαν.