.

ζ:1 Μετα τουτο ειδον τέσσαρας αγγέλους εστωτας επι τας τέσσαρας γωνίας της γης, κρατουντας τους τέσσαρας ανέμους της γης, ινα μη πνέη ανεμος επι της γης μήτε επι της θαλάσσης μήτε επι παν δένδρον. 2 και ειδον αλλον αγγελον αναβαίνοντα απο ανατολης ηλίου, εχοντα σφραγιδα θεου ζωντος, και εκραξεν φωνη μεγάλη τοις τέσσαρσιν αγγέλοις οις εδόθη αυτοις αδικησαι την γην και την θάλασσαν, 3 λέγων, Μη αδικήσητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα αχρι σφραγίσωμεν τους δούλους του θεου ημων επι των μετώπων αυτων. 4 και ηκουσα τον αριθμον των εσφραγισμένων, εκατον τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλης υιων Ισραήλ. 5 εκ φυλης Ιούδα δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι, εκ φυλης Ρουβην δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλης Γαδ δώδεκα χιλιάδες, 6 εκ φυλης Ασηρ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλης Νεφθαλιμ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλης Μανασση δώδεκα χιλιάδες, 7 εκ φυλης Συμεων δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλης Λευι δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλης Ισσαχαρ δώδεκα χιλιάδες, 8 εκ φυλης Ζαβουλων δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλης Ιωσηφ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλης Βενιαμιν δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι. 9 Μετα ταυτα ειδον, και ιδου οχλος πολύς, ον αριθμησαι αυτον ουδεις εδύνατο, εκ παντος εθνους και φυλων και λαων και γλωσσων, εστωτες ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου, περιβεβλημένους στολας λευκάς, και φοίνικες εν ταις χερσιν αυτων. 10 και κράζουσιν φωνη μεγάλη λέγοντες, Η σωτηρία τω θεω ημων τω καθημένω επι τω θρόνω και τω αρνίω. 11 και πάντες οι αγγελοι ειστήκεισαν κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και επεσαν ενώπιον του θρόνου επι τα πρόσωπα αυτων και προσεκύνησαν τω θεω, 12 λέγοντες, Αμήν. η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμη και η δύναμις και η ισχυς τω θεω ημων εις τους αιωνας των αιώνων. αμήν. 13 Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων λέγων μοι, Ουτοι οι περιβεβλημένοι τας στολας τας λευκας τίνες εισιν και πόθεν ηλθον; 14 και ειρηκα αυτω, Κύριέ μου, συ οιδας. και ειπέν μοι, Ουτοί εισιν οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και επλυναν τας στολας αυτων και ελεύκαναν αυτας εν τω αιματι του αρνίου. 15 δια τουτό εισιν ενώπιον του θρόνου του θεου, και λατρεύουσιν αυτω ημέρας και νυκτος εν τω ναω αυτου, και ο καθήμενος επι του θρόνου σκηνώσει επ' αυτούς. 16 ου πεινάσουσιν ετι ουδε διψήσουσιν ετι, ουδε μη πέση επ' αυτους ο ηλιος ουδε παν καυμα, 17 οτι το αρνίον το ανα μέσον του θρόνου ποιμανει αυτούς, και οδηγήσει αυτους επι ζωης πηγας υδάτων. και εξαλείψει ο θεος παν δάκρυον εκ των οφθαλμων αυτων.